Και όμως....
Αυτό το "στρατόπεδο συγκέντρωσης"
βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας
και δεν είναι άλλο από το περίφημο
Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών.
Όπως και στην περίπτωση του ΚΚΕ
έτσι και σ' αυτήν ο σχεδιασμός του αποκαλύπτει απόκρυφες σκέψεις και φόβους.
Σκέψεις, που δεν θ' αποκαλυφθούν ποτέ απευθείας.
Η μόνη ιδιομορφία αυτού του στρατοπέδου σε σχέση με τα όμοιά του είναι ότι ο
φράκτης του έχει διαφορετικό προσανατολισμό. Οι φράκτες των συμβατικών
στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι για να εμποδίζουν τους "μέσα" να βγουν "έξω". Ο
φράκτης του Κολεγίου Αθηνών είναι για να εμποδίζει τους "έξω" να μπουν "μέσα".
Εκεί μέσα "φυλάσσονται" οι γόνοι των διαπλεκομένων και των δοσίλογων και όλοι
αυτοί φοβούνται για την ασφάλειά τους.
Κάποιοι φοβούνται μήπως η λαϊκή οργή μετατραπεί σε κάποια στιγμή σε λαϊκή
τρομοκρατία και βρει τους γόνους τους απροστάτευτους.
Απλά πράγματα . Εκεί μέσα είναι τα παιδιά
όλων αυτών που εκμεταλλεύονται τον ελληνικό λαό. Τα παιδιά όλων αυτών που
υποτάσσουν την Ελλάδα στα ξένα συμφέροντα. Τα παιδιά όλων αυτών που έχουν κάνει
φάμπρικά τους τον δικομματισμό, μεταξύ των οποίων είναι και το ΚΚΕ. Δεν είναι
τυχαίο που και τα παιδιά της Παπαρήγα ήταν "έγκλειστα" στο εν λόγω ίδρυμα. Τι
"συνέταιροι" θα ήταν, αν δεν μεριμνούσαν και για τα δικά της παιδιά;
Όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά την επικινδυνότητα που συνεπάγεται ο ρόλος τους
και έχουν προσαρμοστεί πάνω σ' αυτή. Έχουν εντάξει τη λογική της ασφάλειας στην
καθημερινότητά τους. Ένας Λάτσης ή ένας Μητσοτάκης δεν θα βρεθεί ποτέ
εκτεθειμένος ανάμεσα σον κόσμο και χωρίς προσωπική ασφάλεια. Τα παιδιά τους όμως
ή τα εγγόνια τους δεν μπορούν να βρεθούν σ' αυτήν την καθημερινή "τρέλα".
Το Κολέγιο έχει σχεδιαστεί γι' αυτόν τον λόγο. Για να τους εξυπηρετήσει στους
σχεδιασμούς τους, που έχουν σχέση με την ασφάλειά τους και την ομαλή διαδοχή
τους. Δεν τους συμφέρει ούτε η ατομική εκπαίδευση των παιδιών τους ούτε η
"εξαγωγή" τους σε κλειστά εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού. Θέλουν να τα
διατηρούν σε μια επαφή με το ελληνικό κοινωνικό "γίγνεσθαι".
Θέλουν να τα αναγκάσουν να
συναναστρέφονται μεταξύ τους, ώστε και ως ενήλικοι να παραμένουν φίλοι. Να μην
αλλάζουν τα συμφέροντα με το πέρασμα των γενιών.
Απλά πράγματα. Τα παιδιά των σημερινών "καρχαριών" να είναι μεταξύ τους
συμμαθητές και φίλοι, όπως ήταν και οι ίδιοι. Να διαιωνίζουν μια "παρέα", ώστε
να μπορούν να μοιράζονται μεταξύ τους τα πάντα "κληρονομώντας" στην ουσία την
Ελλάδα.
Ο ένας θα γίνει "πετυχημένος" επιχειρηματίας διάδοχος του πατέρα του και ο άλλος
θα γίνει "πετυχημένος" πολιτικός διάδοχος επίσης του πατέρα του. Ο ένας θα είναι
χορηγός του άλλου και η αθλιότητα θα διαιωνίζεται. Ο πρώτος θα αγοράζει με τον
τόνο τα κομματικά κουπόνια και ο δεύτερος θα τον αποζημιώνει με δημόσια έργα.
Το μονοπώλιο της εξουσίας να συντηρείται
από τα μονοπώλια της οικονομίας και το αντίστροφο.
Όλο το Κολέγιο γύρω από αυτούς τους "διαδόχους" λειτουργεί. Όλοι οι υπόλοιποι κουβαλάνε "νερό" στον "μύλο" τους. Απλά δεν το κουβαλάνε "τζάμπα". Γύρω από τα αυτά τα εκκολαπτόμενα "θηρία" πάντα εκκολάπτονται "κοράκια", που εκπαιδεύονται ν' αναζητούν "ψίχουλα". Αυτόν τον ρόλο παίζουν οι υπόλοιποι μαθητές του Κολεγίου. Εκπαιδεύονται στον παρασιτισμό. Εκπαιδεύονται στο "γλείψιμο". Ελπίζουν στα ψίχουλα των γόνων των καρχαριών. Γι' αυτόν τον λόγο βάζουν "μέσο" να πάνε στο Κολέγιο. Γι' αυτόν τον λόγο πληρώνουν όσο-όσο, για να μπουν μέσα σ' αυτό.
Μια γνωριμία με τον αυριανό μεγιστάνα ή κομματάρχη και θα υπάρχει θέση για το
"παράσιτο" στην κεντρική κρατική διοίκηση του ενός κολλητού ή μια θέση στην
επιχείρηση κάποιου άλλου κολλητού.
Όλοι ευχαριστημένοι. Οι ισχυροί εκεί βρίσκουν καλούς δούλους. Ο καραγκιοζάκος,
που θα κάνει τον "κολλητό" του γιου του Λάτση, θα εξειδικευτεί σ' αυτό για όλη
του τη ζωή. Ελπίζει να περάσει εύκολη ζωή ως αυθεντικός "λατσιστής". Σήμερα τον
"γλείφει" στο κυλικείο και αύριο θα τον "γλύφει" στο επιμελητήριο. Ο τόπος μόνον
αλλάζει και όχι η συμπεριφορά.
Όλοι οι γόνοι τύπου Λάτση, Βαρδινογιάννη κλπ. θ' αποκτήσουν τις προσωπικές
"αυλές" τους μέσα στη σιδερόφρακτη "αυλή" του Κολεγίου. Εκεί εκπαιδεύονται με
τον σκληρότερο τρόπο οι πιο σκληροί δούλοι της ελληνικής κοινωνίας.
Οι πιο πειστικοί και επίμονοι
"αυλοκόλακές" της. Ό,τι πιο γελοίο και αναξιοπρεπές υπάρχει μέσα στην ελληνική
σπουδάζουσα νεολαία "φυλάσσεται" στο Κολέγιο Αθηνών. Ένα πραγματικό "κρεματόριο"
ανθρώπινων ψυχών.
Σ' αυτόν τον τομέα όμως δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε. Κάνει "καλή" δουλειά.
Παράγει δούλους υψίστης ποιότητας. Ακόμα και στην απαιτητική αγορά της αρχαίας
Βαβυλώνας όλοι αυτοί θα ήταν περιζήτητοι. Όσο-όσο πλήρωναν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι
για εκπαιδευμένους ευνούχους.